Używaj pulsoksymetru prawidłowo do pomiaru stanu tlenu

Pulsoksymetry są używane do oceny stanu tlenu pacjenta w różnych Ustawieniach klinicznych i stają się coraz powszechniejszym urządzeniem monitorującym.

Zapewnia ciągłe, nieinwazyjne monitorowanie wysycenia hemoglobiny tlenem we krwi tętniczej.Jego wyniki są aktualizowane z każdym impulsem.

Pulsoksymetry nie dostarczają informacji o stężeniu hemoglobiny, rzutu serca, wydajności dostarczania tlenu do tkanek, zużyciu tlenu, uzupełnieniu tlenu ani stopniu wentylacji.Dają jednak możliwość natychmiastowego zauważenia odchyleń od linii podstawowej tlenu pacjenta jako wczesnego sygnału ostrzegawczego dla klinicystów, aby zapobiec skutkom desaturacji i wykryć sinicę z hipoksemii, zanim ona wystąpi.

Sugeruje się, że zwiększenie wykorzystania pulsoksymetrów na oddziałach ogólnych może sprawić, że będą one równie powszechne jak termometry.Jednak personel podobno miał ograniczoną wiedzę operacyjną na temat urządzenia i niewiele było wiadomo na temat jego działania i czynników, które mogą wpływać na odczyty (Stoneham i wsp. 1994; Casey, 2001).

Jak działa pulsoksymetr?

W przeciwieństwie do zredukowanej hemoglobiny pulsoksymetry mierzą absorpcję światła przy określonych długościach fali w utlenionej hemoglobinie.Utleniona krew tętnicza ma czerwony kolor ze względu na masę zawartej w niej utlenowanej hemoglobiny, która pozwala jej na pochłanianie światła o określonej długości fali.Sonda do pomiaru tlenu we krwi ma dwie diody elektroluminescencyjne (diody LED) po jednej stronie sondy, jedną czerwoną i jedną emitującą podczerwień.Sondę umieszcza się w odpowiedniej części ciała, zwykle opuszce palca lub małżowinie usznej, a dioda LED przepuszcza fale świetlne poprzez pulsującą krew tętniczą do fotodetektora po drugiej stronie sondy.Utleniona hemoglobina pochłania światło podczerwone;Zredukowana hemoglobina świeci na czerwono.Pulsująca krew tętnicza podczas skurczu powoduje przepływ natlenionej hemoglobiny do tkanki, pochłaniając więcej światła podczerwonego i pozwalając, aby mniej światła docierało do fotodetektora.Nasycenie krwi tlenem określa stopień absorpcji światła.Wyniki zostały przetworzone na ekranie pulsoksymetru na cyfrowy wyświetlacz saturacji tlenem, oznaczony jako SpO2 (Jevon, 2000).

Pulsoksymetry są dostępne u różnych producentów i modeli (Lowton, 1999).Większość wyświetlaczy zawiera wizualne cyfrowe krzywe, słyszalne pulsy i wskaźniki tętna oraz różne czujniki dostosowane do wieku, wzrostu lub wagi osoby.Wybór zależy od Ustawień, w których jest używany.Cały personel korzystający z pulsoksymetrów musi być świadomy ich funkcji i prawidłowego użytkowania.

Analiza gazometrii krwi tętniczej jest dokładniejsza;Jednak biorąc pod uwagę jej ograniczenia, pulsoksymetria jest uważana za wystarczająco dokładną dla większości celów klinicznych.

Czynniki wpływające na dokładność odczytów

Stan pacjenta - Aby obliczyć różnicę między kapilarami a pustymi kapilarami, nasycenie krwi tlenem jest mierzone przez absorpcję światła przez wiele impulsów (zwykle pięć) (Harrahill, 1991).Aby wykryć pulsacyjny przepływ krwi, należy przeprowadzić odpowiednią perfuzję w monitorowanym obszarze.Jeśli tętno obwodowe pacjenta jest słabe lub nieobecne, odczyt pulsoksymetru będzie niedokładny.Pacjenci z wysokim ryzykiem hipoperfuzji to pacjenci z niedociśnieniem, hipowolemią i hipotermią oraz pacjenci z zatrzymaniem krążenia.Pacjenci z przeziębieniem, ale nie hipotermią mogą mieć skurcz naczyń w palcach rąk i nóg, a także mogą upośledzać przepływ krwi tętniczej (Carroll, 1997).

Jeśli sonda do pomiaru tlenu we krwi jest zamocowana zbyt ciasno, mogą zostać wykryte rytmy nietętnicze, tworzące rytmy żylne w palcu.Pulsacje żylne są również spowodowane prawostronną niewydolnością serca, niedomykalnością zastawki trójdzielnej (Schnapp i Cohen, 1990) oraz opaską uciskową mankietu do pomiaru ciśnienia krwi nad sondą.

Zaburzenia rytmu serca mogą prowadzić do bardzo niedokładnych pomiarów, szczególnie w obecności znaczących defektów guzkowo-promieniowych (Woodrow, 1999).

Barwniki dożylne stosowane w testach diagnostycznych i hemodynamicznych mogą skutkować niedokładnymi i często niskimi szacunkami nasycenia tlenem (Jenson i wsp., 1998).Należy również wziąć pod uwagę wpływ pigmentacji skóry, żółtaczki lub podwyższonego poziomu bilirubiny.

Prawidłowe korzystanie z pulsoksymetrii to coś więcej niż tylko odczytywanie cyfrowego wyświetlacza, ponieważ nie wszyscy pacjenci z tym samym SpO2 mają taką samą ilość tlenu we krwi.Nasycenie 97% oznacza, że ​​97% całkowitej hemoglobiny w organizmie jest wypełnione cząsteczkami tlenu.Dlatego interpretację saturacji tlenem należy przeprowadzić w kontekście całkowitego poziomu hemoglobiny pacjenta (Carroll, 1997).Innym czynnikiem wpływającym na odczyty pulsoksymetru jest to, jak mocno hemoglobina wiąże się z tlenem, co może się różnić w zależności od różnych warunków fizjologicznych.

Wpływy zewnętrzne — ponieważ pulsoksymetry mierzą ilość światła przepuszczanego przez krew tętniczą, jasne światło bezpośrednio padające na pulsoksymetr (zarówno sztuczne, jak i naturalne) może wpływać na odczyt.Brudne czujniki (Sims, 1996), ciemny lakier do paznokci (Carroll, 1997) i sucha krew (Woodrow, 1999) mogą wpływać na dokładność odczytów poprzez blokowanie lub zmianę absorpcji światła przez sondy kontaktowe.

Bocznik optyczny wpływa na dokładność i może wystąpić, gdy czujnik jest nieprawidłowo umieszczony, aby umożliwić dotarcie światła do fotodetektora bezpośrednio z diody LED bez przekraczania łożyska naczyniowego.

Czujnik może przesuwać się i przesuwać z powodu rytmicznych ruchów (np. drżenie Parkinsona, drgawki, a nawet dreszcze), co może powodować niedokładne odczyty.Ruch i wibracje mogą również utrudniać pulsoksymetrom określenie, która tkanka pulsuje.

Fałszywie wysokie odczyty — Pulsoksymetry podają fałszywie wysokie odczyty w obecności tlenku węgla.Tlenek węgla wiąże hemoglobinę 250 razy silniej niż tlen, a raz utrwalony zapobiega wiązaniu tlenu.Zmienia również hemoglobinę na jasnoczerwoną.Pulsoksymetry nie potrafią odróżnić cząsteczek hemoglobiny nasyconych tlenem od cząsteczek zawierających tlenek węgla (Casey, 2001).Palacze również konsekwentnie uzyskują fałszywie wysokie odczyty – wpływa to na odczyty do czterech godzin po paleniu (Dobson, 1993).Inne źródła tlenku węgla to ogień, wdychanie spalin samochodowych i długotrwałe narażenie na środowiska o dużym przepływie.

Istnieją również dowody na to, że niedokrwistość może prowadzić do fałszywie wysokich odczytów (Jensen i wsp., 1998).

Niebezpieczeństwa związane z używaniem sond palcowych

Ciągłe używanie sond tlenu we krwi może powodować powstawanie pęcherzy na opuszkach palców i uciskowe uszkodzenie skóry lub łożyska paznokcia.Ciągłe używanie sondy stwarza również ryzyko oparzeń, a sondę należy zmieniać co dwie do czterech godzin (MDA, 2001; Place, 2000).

Woodrow (1999) zasugerował, że pacjenci mogą nie być w stanie ostrzec personelu o jakimkolwiek dyskomfortie i potencjalnym oparzeniu, jeśli sonda zostanie umieszczona na sparaliżowanej kończynie.

Jak każda inna forma monitorowania, pulsoksymetria jest uzupełnieniem opieki.Ostrożność powinna zawsze koncentrować się na osobie, a nie na maszynie.Dokładność rutynowej pulsoksymetrii nie powinna być oczywista, a personel pielęgniarski i medyczny powinien mieć świadomość, że technologia ta przyniesie korzyści pacjentom tylko wtedy, gdy osoby korzystające z niej będą w stanie prawidłowo korzystać z urządzenia i biegle zrozumieć wyniki.